Een sjamanistische vertelling: Vrouwelijke creatie-kracht
Hoe ontdek ik wie ik ben?
Bij het ontstaan van de wereld opende de eerste vrouw haar ogen, ze keek om zich heen naar de bomen en de hemel, naar de rivier en de bergen en zei haar eerste woorden: wie ben ik?
En de eerste dieren van de wereld antwoorden en ze kwamen het haar vertellen. Vrouw Haas kwam naar voren en gaf de vrouw een bloem. Jij bent Haas, zei ze. Toen verliet vrouw Paard haar kudde en gaf de vrouw een spiegel. Jij bent paard, zei ze. Vrouw Uil dook neer en liet een gebogen mes aan de voeten van de vrouw vallen. Jij bent Uil, riep ze! En vrouw Beer zat voor de vrouw en gaf haar een schaal van obsidiaan. Jij bent beer, gromde ze. Toen kwam vrouw slang naar de vrouw toe en deed een riem om haar heupen. Ze maakte elk voorwerp vast aan de rip. Jij bent slang, zei ze, je stroomt. De vrouw keek verbijsterd naar de dieren en vroeg: maar hoe kan ik jullie allemaal zijn?
Plotseling verscheen Moeder Maan, die hen allemaal liet baden in haar schoonheid en licht. Ah, eerste dochter, je hebt ontdekt wie je bent, zei ze glimlachend. De vrouw keek naar haar riem en vervolgens om hoog naar Moeder Maan. Maar hoe weet ik nu wanneer ik een Haas, een Paard, een Uil of een Beer ben?
Moeder Maan antwoorde: ik zal het je vanuit de hemel laten zien. Zie mijn gezicht voller worden en wees een Haas, zie mijn volle glimlach en wees een Paard, zie mijn gezicht afnemen en wees een Uil, en als ik wegga uit de hemel, volg me dan en houdt net als een Beer een winterslaap. En toen wist de vrouw wie ze was.
Creëren vanuit de baarmoeder
Op een ochtend zat de vrouw bij de rivier een schaal uit klei te maken. Ze liet hem in de zon drogen en de schaal was zo mooi dat de dieren hem kwamen bewonderen. Tegen de avond waren de dieren en de vrouw moe en ze hadden dorst, dus vulde ze de schaal met water uit de rivier en gaf ze elk dier te drinken. Nu kregen de dieren ook honger, maar de vrouw had niets voor ze om te eten, dus riep ze naar Moeder Maan, help ons alsjeblieft. Ik heb eten nodig voor de dieren. Wat kan ik doen?
Moeder Maan riep naar beneden: vul je schaal met mijn licht en ik zal genoeg eten maken voor iedereen. De vrouw hield de schaal boven haar hoofd zodat die zich met maanlicht kon vullen en toen ze hem liet zakken, stroomden er allerlei soorten voedsel uit haar schaal. De dieren kwamen bij haar en aten tot ze vol zaten en zo slaperig werden dat ze naast de vrouw gingen slapen en in slaap vielen.
De vrouw was zelf ook aan slaap toe, maar ze kon haar schaal nergens kwijt. Moeder, riep ze, ik kan mijn schaal nergens kwijt, kunt u hem voor mij bewaren? Moeder Maan antwoorde: ik zal hem op een veilige plek voor je bewaren, zodat je hem kunt pakken als je hem nodig hebt. De schaal veranderde in licht en met één manestraal zette moeder maan de schaal in de onderbuik van de vrouw. Ah, zei de vrouw, en ze ging slapen met haar handen boven haar nieuwe schaal.
Je eigen universum ontdekken
Op een avond voelde de vrouw zich eenzaam. Alle dieren sliepen thuis in hun bed. Dus haalde ze de schaal uit haar onderbuik en keek ze erin. Eerst zag ze alleen maar de rimpels van haar adem op het water dat in de schaal zat. Dus roerde ze in het water en keek ze nog eens. In haar schaal zag ze haar eigen gezicht, dat langzaam veranderde in het gezicht van een rijpe vrouw en daarna in dat van een oudere vrouw. Verrast leunde ze naar voren.
De vrouw roerde weer in haar schaal en deze keer zag ze het eerste land, dat bedekt was met sneeuw. Terwijl ze keek, smolt de sneeuw en werd het lente – de eerste lichtgroene scheuten verschenen aan de bomen. Geleidelijk kleurden de bomen smaragdgroen in de zomer, en daarna kregen de bladeren de warme gouden en rode gloed van de herfst. Ten slotte werden de bomen kaal in de donkere winter. Ze roerde weer in het water en zag een halve maan die opkwam in de avondhemel en vol werd, en daarna weer afnam tot ze onzichtbaar werd. Ze roerde nog eens en zag het beeld van het sterrenwiel opkomen in de avondhemel tot het hoogste punt, om daarna weer onder te gaan achter de horizon. Ze hield haar schaal omhoog en keek er verrast en verwonderd naar. Het was maar zo’n klein ding, maar het bevatte het universum!
De elementen activeren
Op een dag besloot de vrouw een bezoek te brengen aan aardevrouw in haar grot. Toen aardevrouw de vrouw zag, omhelsden ze elkaar en ze zei: de vogels zeiden dat je zo’n mooie schaal hebt, mag ik hem eens zien? De vrouw deed haar kleurrijke mantel open, die ze zelf had geweven, en liet haar schaal aan aardevrouw zien. Ah. Zei aardevrouw, nu zie ik waar hij voor is. Ze draaide zich om en zei: ik heb iets voor je.
Toen aardevrouw terugkwam, had ze een stenen pot vol kleurstof bij zich en met een kwast tekende ze symbolen op de buik van eerste vrouw. Ik geef je de kracht van de lucht om je hartsdromen te creëren, zei ze onder het tekenen. Ik geef je de kracht van het vuur om je hartsdromen te ondersteunen. Terwijl ze nog een derde symbool tekende, zei ze: ik geef je de kracht van het water om magie in je dromen te brengen. En bij het tekenen van het laatste symbool zei ze: Ik geef je de kracht van de aarde om je eigen kracht en de dromen van je ziel te kennen. Aardevrouw stapte tevreden achteruit. Hmmm, zei ze, en ze knikte.
Leven volgens de maanfasen
Daar zat de vrouw met haar krachten en ze vroeg zich af wat ze moest doen. Dus keek ze op naar Moeder Maan, en toen ze zag dat haar gezicht voller werd, ging ze naar de hazen. Ze bleef een week bij ze en ze leerden haar veel vaardigheden.
Toen Moeder Maan haar volle gezicht liet zien, ging de vrouw naar de paarden en zij leerden haar hoe ze moest koken en hoe ze een thuis voor zichzelf en anderen kon maken.
Toen het gezicht van Moeder Maan begon af te nemen, ging de vrouw naar de uilen en zij leerden haar wilde magie, tot Moeder Maan haar vertelde dat het tijd was om weg te gaan.
Tot slot ging de vrouw naar de beren om bij hen te rusten in de grot; hier heelde ze haar verleden en keek ze naar het universum in haar schaal, tot Moeder Maan weer aan de hemel verscheen en haar hand naar de vrouw uitstak om haar weer mee te nemen naar het licht.
Je krachtbron weggeven
De vrouw had het druk. Ze had veel dingen gemaakt met de krachten van haar schaal. In haar huis stonden haar weefgetouw en spinnenwiel, er stond een stapel manden en potten bij de deur, er zat versgebakken brood in haar oven buiten en ze zat erwten te doppen in haar tuin. Alles was goed. Maar toen kwam de Vos.
Vos had gezien hoe de vrouw mooie en bijzondere dingen had gemaakt, hij was jaloers en wilde haar kracht voor zichzelf. Hallo vrouw, zei hij terwijl hij boog, ‘wat ben je toch mooi, en wat kun je toch veel.’ Maar, zei hij sluw, ik heb gezien dat je je krachten nooit erg lang hebt. Ze gaan steeds weer weg en dan zit je zonder. Hoe kun je zo leven? De vrouw glimlachte. Ik weet dat ze altijd terugkomen, dus wacht ik gewoon tot ze er weer zijn. Maar hoe kun je dat echt weten? Vroeg Vos. Wat als ze niet terugkomen? Dan heb je niets meer. Het is vast beter om steeds hetzelfde te zijn, dan kun je je veilig voelen. De vrouw aarzelde en begon te twijfelen en zich zorgen te maken.
Vos zag dat hij aan de winnende hand was. Kijk hoe moeilijk en negatief je krachten je leven maken. Het is eng om geen controle over jezelf te hebben, om niet te weten hoe je zult zijn of wat je kunt doen. Je kunt ze maar beter niet hebben. De vrouw keek naar de voorwerpen aan haar krachtriem. Hoe kan ik er vanaf komen, vroeg ze.
O, dat is gemakkelijk, zei vos. Ik kan je helpen. Geef ze maar aan mij. Zonder je krachten die je constant onderbreken, kun je je richten op telkens hetzelfde zijn. En je schaal zal zijn macht over jou verliezen. Hij glimlachte. De angst om de controle te verliezen zal genoeg zijn om je krachten ervan te weerhouden om weer terug te komen.
Eerste vrouw voelde haar innerlijke angst opkomen. Ze voelde de angst om geen controle meer over haar lichaam of zichzelf te hebben en ze voelde zich schuldig omdat ze niet de hele tijd overal goed in was, niet de hele tijd op dezelfde manier reageerde of niet de hele tijd dezelfde gevoelens had. De schaal is geen goede krachtbron, verklaarde ze. Hij weerhoudt me ervan om te doen wat ik wil zijn en wil doen. Inderdaad bevestigde vos, terwijl hij zijn poot ophield.
De consequentie van keuze
In het begin had de vrouw er een goed gevoel over dat ze haar krachten aan vos had gegeven. Ze voelde zich gelijkmatig, constant en voorspelbaar. Ze hoorde de stemmen van de dieren niet meer en ontmoette de aardemoeder niet meer als ze kookte en schoonmaakte. Ze was niet meer bij de dieren geweest en had ook niet meer met Moeder Maan gepraat. Terwijl de maanden verstreken, bewoog haar lege schaal in haar buik van de pijn en riep Moeder Maan om hulp. Boos bond de vrouw een doek strak om haar buik en heupen, zodat ze het hulpgeroep niet kon horen, en na een tijdje was het stil. De vrouw bleef stil zitten en wist dat ze verloren was. Het hulpgeroep van Moeder Maan was haar laatste gids geweest om weer thuis te komen.
Ongelukkig zijn
Toen de sneeuw van de winter was gesmolten en het eerste groen begon te verschijnen, kwam Lentemaagd bij de vrouw, die haar dekens waste in de rivier. Lentemaagd droeg een pijl-en-boog en ze had twee honden bij zich. In haar haar droeg ze een witte bloem – dezelfde bloem die de hazen aan eerste vrouw hadden gegeven. Waarom ben je zo ongelukkig? Vroeg lentemaagd. Omdat ik iets kwijt ben, zei eerste vrouw en ik weet niet wat het is.
Lentemaagd zag dat er geen kracht meer in de schaal in de onderbuik van de vrouw zat en keek verdrietig. Ik weet wat je mist, zei ze, en ze gaf de vrouw de bloem terug die vrouw haas haar had gegeven bij het ontstaan van de wereld. Je hebt deze aan vos gegeven. De vrouw danste van vreugde en bedankte lentemaagd voor het teruggeven van haar kracht, en ze deed hem aan haar riem.
Lentemaagd lachte. Stop met je werk en ren met me mee, zei lentemaagd terwijl ze zich omdraaide en wegrende. De vrouw voelde de traagheid van de winter van haar schouders vallen en een nieuwe energie in haar schaal trillen. Ja! Riep ze en samen met de honden renden lentemaagd en de vrouw weg. Ze stoven door het woud, sprongen over rivieren, renden over bergen en door de dalen erachter. De vrouw voelde zich levend en vrij, sterk en mooi en terwijl ze rende, maakte ze een pad onder haar voeten.
Niet in balans zijn
Het seizoen veranderde van de lente in de warmte van de zomer, en de vrouw voelde zich niet in balans. Ze had wel wat van haar kracht terug, maar nog niet alles, dus ging ze op zoek naar de krachten die ze nog miste. Bij het ontstaan van de wereld was het gemakkelijk geweest om met de krachten aan haar riem te wandelen, maar zonder die krachten om haar in balans te houden had ze last van haar rug en haar voeten en ze was snel moe. Na een lange reis zat de vrouw uitgeput in de schaduw van een grote boom.
Zomermoeder vond haar en ging langzaam naast haar zitten. Ze was hoogzwanger. Ha, dochter, zei zomermoeder, gaat het goed met je? O, moeder, jammerde eerste vrouw, ik ben mijn krachten kwijt en ik voel me verloren en heb pijn. Zomermoeder maakte de bundel riet die ze droeg los en begon een mand te vlechten. Terwijl ze vlocht praatte ze tegen de vrouw over de eerste dieren en hun gezinnen en nieuwe baby’s. Ze vertelde over hun problemen en behoeften. Voordat zomermoeder in het begin van de avond vertrok, keek ze naar de riem van haar dochter. Dit heb ik gevonden toen ik je zocht, zei ze. Het is de spiegel de vrouw paard je gaf bij het ontstaan van de wereld. Vos liet hem vallen toen hij wegrende.
De volgende ochtend ontdekte de vrouw dat alle manden die zomermoeder had gevlochten, vol zaten met de dingen die de dieren nodig hadden en ze haalde ze eruit en nam ze mee om ze met haar dierenvrienden te delen.
Het innerlijke vuur aansteken
Toen de bomen geel en oranje werden en de blaadjes begonnen te vallen, kwam de prachtige rijpe herfstheks de vrouw tegen toen ze hout sprokkelde voor een vuur. Herfstheks droeg een mantel van ravenveren en kleine zilveren belletjes die tinkelden als ze liep. Zwijgend hielp ze de vrouw met het oprapen van de gevallen takken en het maken van een groot vuur. Met een elegant gebaar stak ze het vuur aan met haar magie en toen begon ze te dansen. Haar voeten stampten op de hartslag van de aarde.
Tot laat in de nacht creëerden de vrouw en herfstheks de wilde magie van aarde en lucht, vuur en water. Een zilveren maansikkel kwam plotseling op terwijl herfstheks danste en in een wervelende draaikolk van gelach en licht gaf ze de vrouw het mes terug dat vrouw uil haar had gegeven.
Zelfliefde geven
Er lag veel sneeuw toen winteroude eerste vrouw vond, die gehurkt bij een vuurtje zat. Winteroude droeg gehavende lappen en vachten en leunde op een knoestige staf terwijl ze een pijp rookte. Haar gezicht zat vol rimpels, maar haar ogen fonkelden van wijsheid. Ze zaten samen naar het vuur te kijken en winteroude haalde een trommel onder haar vachten vandaan en verwarmde die in de gloed van het vuur.
Na een tijdje begon winteroude zachtjes te trommelen en met een lage stem te zingen. Ze zong over het ontstaan van de wereld, over het ontstaan van de vrouw, over de eerste dieren, over de sterrenmensen en over de diepte van de ruimte. Ze zong over de Universele moeder, over haar liefde en geest die alle dingen vervullen. Ze zong over de moeder van compassie en liefde, die de wereld in een innige omhelzing houdt en over de aardemoeder, die ons lichaam aankleedt en ons met leven vult.
Toen ze stopte, haalde ze de schaal van obsidiaan van de vrouw onder haar vachten vandaan en gaf hem aan haar. Ik had hem al eerder aan je willen geven, zei ze zich verontschuldigend, maar ik ben oud en langzaam.
Heelwording
Nu de vier krachtvoorwerpen weer aan haar riem zaten, voelde de vrouw hoe de schaal in haar buik zich weer vulde met het levenswater en de scheppingsvlam. Ik ben heel! Riep de eerste vrouw uit, en ze draaide in het rond met haar krachtvoorwerpen aan haar riem.
Ze wende zich tot Moeder Maan en vroeg: en wat moet ik nu doen? Moeder Maan glimlachte. Alles wat je maar wilt, zei ze.
Het Instituut voor Moderne Medicijnvrouwen
Bij het Instituut voor Moderne Medicijnvrouwen onderzoeken we oer-oude tradities en delen we technieken om de sjamanistische codes in je cellen te activeren. Voel jij de roep om dit magische speelveld te betreden? Schrijf je dan in voor de Soul Whispers Letter. Dit is onze gratis maandelijkse mailing waarin Alida Lucia je meeneemt in de sjamanistische spiritenergie van die maand en je meeneemt in hoe je deze energie kunt activeren en kunt vertalen naar sjamanistische recepten, remedies en rituelen. Je kunt je hier>>>>> aanmelden voor de Soul Whispers Letter.